شاید منشٲ هستی˛ یک جهان چهار بعدی باشد نه مهبانگ!!

اگر ۱۳.۸ میلیارد سال پیش، واقعأ یک جرقه باعث انفجار جهان و آغاز هستی شده، چه چیزی باعث ایجاد این جرقه شده است؟ سه محققِ موسسه ی پریمتر(Perimeter)  ایده ی جدیدی در مورد پیش از بیگ بنگ دارند. این ایده کمی گیج کننده است، اما پایه و اساس آن ریاضیاتِ محض است و آیا قابل آزمایش می باشد؟

الگویی هنری که پیش از بیگ بنگ را نشان می دهد.

به گزارش بیگ بنگ، بنا به استدلالِ آنها، چیزی که آن را بعنوان بیگ بنگ در نظر می گیریم می تواند «سرابی» سه بعدی

 از یک ستاره ی در حال فروپاشی در جهانی کاملأ متفاوت از جهان ما باشد. نیایش افشوردی عضو هیئت علمی موسسه پریمتر، راضیه پورحسن دانشجوی مقطع دکتری دانشمندان ایرانی و پروفسور رابرت من عضوهیات علمی دانشگاه واترلو گفتند: «بزرگترین چالش کیهان شناسی، درکِ خودِ بیگ بنگ است». جامعه ی سنتی بنابر این باور هستند که بیگ بنگ با یک تکینگی آغاز شد – یک پدیده ی متراکم و داغ از فضا زمان که غیر قابلِ عمق سنجی است و قوانین استانداردِ فیزیک در آن در هم می شکنند- تکینگی عجیب وغریب است و درک ما از آن محدود می باشد.

افشوردی بیان می کند، مشکل این است که نظریه ی بیگ بنگ شاملِ جهانی قابل فهم، یکنواخت و قابل پیش بینی است و از جنونِ تکینگی که فیزیک را از بین می برد ظهور پیدا کرده است. بنابراین، شاید چیز دیگری اتفاق افتاده باشد، شاید جهان ما در قدم اول هرگز منفرد نبوده باشد. پیشنهاد آنها به این صورت است: جهانِ شناخته شده ی ما می تواند یک «پوشش سه بعدی» در اطرافِ افقِ رویدادِ چهار بعدیِ یک سیاهچاله باشد. در این سناریو، جهان ما با یک انفجار وارد چرخه ی هستی شد، یعنی وقتی یک ستاره در جهانِ چهار بعدی در یک سیاهچاله به دام افتاد. در جهانِ سه بعدی، سیاهچاله ها دارای افق های رویدادِ دو بعدی هستند – یعنی به وسیله ی یک مرزِ دو بعدی که «نقطه ی غیرقابل بازگشت» نامیده می شود احاطه شده اند.

در یک جهانِ چهار بعدی، یک سیاهچاله دارای افق رویدادی سه بعدی است. در سناریوی پیشنهادیِ آنها، جهان ما هرگز درون تکینگی قرار نداشت، بلکه در خارج از افق رویداد وارد حیات شد و در مقابل تکینگی از آن محافظت شده بود. این جهان به عنوان فقط یک ویژگی در خرابه ی از بین رفته ی یک ستاره ی چهار بعدی سرچشمه گرفته است – و همچنان باقی می ماند. محققان تأکید می کنند که اگرچه این ایده «مضحک» به نظر می رسد، اما پایه و اساس آن به طور پایدار در بهترین ریاضیاتِ مدرن قرار دارد که فضا و زمان را توصیف می کنند.

به طور ویژه، آنها برای تبدیل بیگ بنگ به سراب کیهانی از ابزارِ هولوگرافی استفاده کردند. به نظر می رسد مدل آنها به پازل های کیهان شناسیِ طولانی مدت بپردازد و – مهمتر از آن – پیش بینی های قابل آزمایش را فراهم کند. البته، تمایل داریم این ایده را بپذیریم که هرکس و هرچیزی که می شناسیم از افق رویدادِ یک سیاهچاله ی چهاربعدی منفرد نشات گرفته است. هیچ ایده ای در مورد چگونگیِ یک جهانِ چهاربعدی نداریم. نمی دانیم یک جهانِ «مادرِ» چهار بعدی خود چگونه تشکیل شده است. اما بنا به گفته ی محققان، شهوت های جایزالخطای انسانی مان در یک جهانِ سه بعدی تکامل پیدا کرده اند که احتمالأ فقط سایه هایی از واقعیت را نشان می دهند.

تمثیل آنها مشابه با تمثیل افلاطون ازغاری است که زندانیان شب و روز خود را در آن می گذرانند و فقط سایه های ناشی از سوسوی آتش بر روی دیوار غاز را مشاهده می کنند. آنها چنین نوشتند: «غل و زنجیر آنها مانع از درک درست جهان یعنی قلمروی با یک بعدِ اضافی شد. زندانیانِ افلاطون نیروی خورشید را درک نمی کردند، درست همانطور که ما جهانِ حجیمِ چهار بعدی را درک نمی کنیم. اما آنها حداقل می دانستند کجا باید دنبال پاسخ خود بگردند.» جزئیات این مقاله در nature منتشر شده است.

منبع :سایت علمی بیگ بنگ، مترجم: سحر الله وردی