نویسنده: خانم صهبا قائدشرفی
کافی است سرت را بالا بگیری تا از زمین و زمینیان جدا شوی و به آسمان پیوند بخوری و همرنگ آن شوی، پیوند با آسمان و یکی شدن با آن یعنی مرگ ستاره ها و تولد دوباره ی آنها در تــو...، یعنی کامل شدن با هــر بدر... وگاهی ثابت ماندن، حتی اگــر دیدی آسمان هــم دارد میچـرخد، تـو باور نکن؛ " همیشه چیزهـا آنگونه که به نظر می آیند نیـستند." (آلبرت انیشتین)
تا عمق وجودت که پیش بروی هنوز هـم کهکشان های بیشتری هستند هنوز هم هزاران ناشناخته درصدد کشف اند، درست زمانی که هرچه میدانی و هرچه بیشتر خودت را میشناسی تشنه تر میشوی و خـواهی فهمید دریـــاها گمـاشته شده اند برای سیراب کردن تــو...
و تنهــازمانی که آســمان و سـتارگان هـیاهـوی درونت را آرام میکنند دوست داری بیشتر گوش فرا دهــی و اینجا گوشت با موسیقِی آسمان آشــنا میـشود....
